Η Μεσσηνία είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς της Ελλάδας.
Ένας τόπος αντιθέσεων που μπορείς να τον χαρείς εξίσου και τον χειμώνα και το καλοκαίρι.
Απέραντοι ελαιώνες, καταπράσινοι κάμποι, χαράδρες, καταρράκτες, κάστρα κι αυτός ο μαγικός συνδυασμός και βουνού και θάλασσας.
Μόλις δύο ώρες και κάτι από την Αθήνα. Ανάμεσα στα γραφικά χωριά της θα βρεις και τον Αετό.
24 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά της Κυπαρισσίας και σε υψόμετρο 377 μέτρα.
Ένα από τα Μαρτυρικά Χωριά της Ελλάδας το οποίο μπορεί να αποτελέσει έναν από τους σταθμούς της περιήγησής σου στον φιλόξενο τόπο της Μεσσηνίας.
Ο Αετός βρίσκεται νότια από το Κοπανάκι, από το οποίο απέχει περίπου 7 χιλιόμετρα και κοντά του βρίσκονται τα χωριά Πολυθέα (Μαλίκι) προς τα νοτιοδυτικά και Μοναστήρι (Βαρυμπόπι) προς τα νότια, από τα οποία απέχει -κι απ’ τα δυο- περίπου 3 χιλιόμετρα..
Από τα σημεία που ξεχωρίζουν στο χωριό είναι το Κεφαλάρι. Κοντά στο παλιό σχολείο, όπου φιλοξενείται κάθε 5 Αυγούστου, ανήμερα της γιορτής της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, το μεγάλο πανηγύρι. Εκεί που θα συνατήσεις τα περισσότερα παιδιά να τρέχουν και να παίζουν στο γήπεδο του μπάσκετ, ακριβώς μπροστά από το εγκαταλειμμένο σχολικό κτίριο.
Εκεί θα βρεις και μία εντυπωσιακή υδάτινη κατασκευή ο ήχος της οποίας θα συνοδεύει το φαγητό σου στα δύο ταβερνάκια που υπάρχουν ανάμεσα στα πλατάνια. Σε απόσταση αναπνοής από τον τεχνητό καταρράκτη βρίσκεται “Η αυλή της Χριστίνας”.
Οικογενειακή επιχείρηση που πήρε το όνομά της από την γιαγιά του ιδιοκτήτη της, Όθωνα και που την τρέχει σήμερα μαζί με την σύζυγό του, Βάσω και φέρνει στο παραδοσιακό τοπικό φαγητό έναν σύγχρονο αέρα εστίασης. Για παράδειγμα, αν πας Κυριακή θα έχεις τη χαρά να δοκιμάσεις το brunch της!
Κάνοντας μια βόλτα στα καφενεία του χωριού, λίγα μέτρα πιο πέρα θα συναντήσεις το νέο Λαογραφικό Μουσείο που ετοιμάζεται να κάνει το ερχόμενο Σάββατο τα εγκαίνιά του. Ένας χώρος που στήθηκε με πολύ κόπο, φροντίδα και αγάπη. Μια αξιόλογη προσπάθεια να συγκεντρωθούν αντικείμενα που κουβαλούν την ιστορία του τόπου, λεπτομέρειες από την καθημερινότητα των κατοίκων και χαρακτηριστικά από ολόκληρη την Ελλάδα, από το 1943 κι έπειτα.
Μια χρονολογία καθόλου τυχαία αφού τότε ήταν που το χωριό κάηκε ολοσχερώς και έπρεπε να ξαναχτιστεί από την αρχή. Κάτι το οποίο έγινε μετά τον πόλεμο και οι μαρτυρίες των κατοίκων του είναι συγκλονιστικές. Αν έχεις την τύχη θα μάθεις κάποιες από τις ιστορίες τους με την επίσκεψή σου στον Αετό.
Για το Ολοκαύτωμα του Αετού (σύμφωνα με το wikipedia)
Στις αρχές του Ιουλίου του 1941 ιδρύθηκε στην ορεινή Τριφυλία, σε σταφυδόσπιτο του Αετού τμήμα της Νέας Φιλικής Εταιρίας (ΝΦΕ). Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου 1942, το τμήμα ΝΦΕ της Άνω Τριφυλίας προσχώρησε στο ΕΑΜ. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1943 δεκατέσσερις Γερμανοί στρατιώτες, με ποδήλατα, έφτασαν στο Αετό για να ζητήσουν τρόφιμα από την κοινότητα. Οι αντάρτες πληροφορημένοι για αυτήν την κίνησή τους, τους στήνουν ενέδρα και καταφέρνουν να σκοτώσουν τρεις, να τραυματίσουν δύο και να αιχμαλωτίσουν επτά, ενώ δύο κατάφεραν να ξεφύγουν.
Σε αντίποινα για αυτή την πράξη, στις 11 Σεπτεμβρίου 1943,περί τις 7 το πρωί, τέσσερις γερμανικές πυροβολαρχίες βομβάρδισαν τον Αετό, ενώ ένα γερμανικό σύνταγμα έκαψε και λεηλάτησε το χωριό. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες-πυρποληθέντες: 7 άτομα από τον Αετό και 3 από γειτονικά χωριά. Από τις 360 κατοικίες καταστράφηκαν περίπου οι 280.
Η αποθηκευμένη σοδειά κάηκε ή λεηλατήθηκε. Κάποιοι από τους κατοίκους κατόρθωσαν να καταφύγουν στα βουνά με ό,τι πρόλαβαν να πάρουν. Είναι το μοναδικό χωριό του νομού Μεσσηνίας που καταστράφηκε ολοσχερώς από τις κατοχικές δυνάμεις.
Φωτογραφίες, κείμενο: Αρτεμις Θύμιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου