Ένα από τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή είναι να μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου με άλλους ανθρώπους!
Παρότι όλες οι εμπειρίες είναι ξεχωριστές, υπάρχουν μερικές λίγο πιο ιδιαίτερες, κάποιες ιστορίες που δεν ξεχνάς εύκολα. Στην ιστοσελίδα goodcause.gr είχαμε την χαρά να έρθουμε σε επαφή με τον Μιχάλη Ι. Λιοντήρη, ένα νεαρό γιατρό από την Βαλύρα Μεσσηνίας ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας μια τέτοια ιστορία, την ιδιαίτερη εμπειρία που έζησε να δουλέψει εθελοντικά στην… Τανζανία!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε πώς ο ήρωας της ιστορίας μας, ο Μιχάλης Ι. Λιοντήρης, αποφάσισε να ταξιδέψει στην Τανζανία και να δουλέψει εκεί ως εθελοντής για περίπου δύο μήνες. Ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1991, μεγάλωσε όμως στην Καλαμάτα. Σπούδασε ιατρική στο Ηράκλειο Κρήτης και μετά το πέρας των σπουδών του εξέτισε την στρατιωτική του θητεία στο ελληνικό Ναυτικό. Ολοκληρώνοντας λοιπόν την θητεία του, και ανακτώντας το δικαίωμά του να ταξιδέψει στο εξωτερικό, αποφάσισε άμεσα πως θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του εθελοντικά σε περιοχές που το έχουν μεγάλη ανάγκη.
Ρωτώντας τον για ποιο λόγο επέλεξε να δουλέψει εθελοντικά, και μάλιστα σε μια ξένη χώρα όπως η Τανζανία, ο ίδιος απάντησε πως θεωρεί αναγκαίο προσόν για τους ανθρώπους (και ιδιαίτερα για άτομα τα οποία ασχολούνται με την ιατρική) το αίσθημα της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς προσφοράς. Χωρίς να θέλει να «δαιμονοποιήσει» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το χρήμα και την δόξα, πιστεύει πως δεν πρέπει αυτά τα δύο να αποτελούν τις μοναδικές ή έστω βασικές αιτίες για κάθε μας ενέργεια. Έχοντας λοιπόν την ευχέρεια να διαθέσει χρόνο αλλά και την διάθεση να προσφέρει σε συνανθρώπους του, ζύγισε τις επιλογές του με αποτέλεσμα, χωρίς να παραβλέπει τα προβλήματα που υπάρχουν στην χώρα μας, να καταλήξει στο συμπέρασμα πως η βέλτιστη επιλογή του (βασιζόμενος και στην επαγγελματική του κατάρτιση) ήταν να βοηθήσει μία χώρα της αφρικάνικης ηπείρου η οποία αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα.
Αφού έλαβε την απόφαση να εργαστεί εθελοντικά στην Αφρική, ξεκίνησε μία έρευνα για να βρει τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Αρχικά συνάντησε πολλούς οργανισμούς και εταιρείες οι οποίες ζητούσαν μεγάλα ποσά για να μεταβιβάσουν τους εθελοντές σε ξένες χώρες όπου εκτελούν εργασίες που ωφελούν τις τοπικές κοινωνίες. Επιλογές όχι ιδιαίτερα θελκτικές. Επίσης, μεγάλες κοινωφελείς οργανώσεις που βασίζουν τις ενέργειές τους σε εθελοντές θέτουν προϋποθέσεις όπως η ελάχιστη 2ετής προϋπηρεσία, γεγονός το οποίο συχνά δεν διαθέτουν νέα άτομα τα οποία θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους. Όμως, επειδή όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και λύση, ο Μιχαήλος βρήκε την ιστοσελίδα https://www.workaway.info/ μέσω της οποίας μπόρεσε να έρθει σε επαφή με ΜΚΟ της Τανζανίας οι οποίες έχουν την ανάγκη ατόμων που προσφέρουν ανιδιοτελώς εργασία. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε το εντυπωσιακό του ταξίδι στην Αφρική.
Πρώτος σταθμός του ταξιδιού του η Ζανζιβάρη.
Ακούγοντάς τον να περιγράφει το ταξίδι του προς την Τανζανία και τις πρώτες του μέρες στηΖανζιβάρη, νιώσαμε σαν να μας διηγούνται σενάριο ταινίας. Όμως αυτές οι καταστάσεις ήταν πέρα ως πέρα αληθινές και όχι αποκύημα της φαντασίας ενός σεναριογράφου. Πολύωρα ταξίδια και αναμονές, γραφειοκρατία, μεταφορές σε καρότσες αυτοκινήτων μαζί με δεκάδες άλλα άτομα, δωμάτιο χωρίς ρεύμα και νερό είναι μόνο μερικές από τις δυσκολίες που μας ανέφερε. Οι εντυπώσεις του από την χώρα και την πόλη της Ζανζιβάρης δείχνουν μία πολύ όμορφη περιοχή, με εικόνες από αυτές που βλέπουμε σε διαφημίσεις και σε καρτ ποστάλ, η οποία όμως διακατέχεται από τεράστιες αντιθέσεις. Λίγα μέτρα μακριά από τις πανέμορφες παραλίες και τα ακριβά ξενοδοχεία μπορείς να βρεις παιδιά να παίζουν δίπλα στα σκουπίδια και οικογένειες να ζουν σε άκρως ακατάλληλο περιβάλλον. Είναι ευκολονόητο πως όλες οι μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις της περιοχής που καρπώνονται τα τεράστια κέρδη που αποφέρει ο τουρισμός, είναι ιδιοκτησία ξένων επιχειρήσεων οι οποίες διοχετεύουν αυτό τον πλούτο μακριά από την χώρα. Η τοπική κοινωνία δεν λαμβάνει παρά ελάχιστα οφέλη.
Χαρακτηριστική Φωτογραφία της αντίθεσης Πλούτου-Φτώχειας στην Ζανζιβάρη
Εντύπωση του προκάλεσαν και οι κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν. Η θρησκεία έχει έντονη παρουσία σε κάθε γωνία της Ζανζιβάρης, οι αρχές της περιοχής μόνο ως διεφθαρμένες μπορούν να χαρακτηριστούν και δικαιώματα τα οποία στις ανεπτυγμένες χώρες θεωρούνται βασικά και αναφαίρετα, εκεί τίθενται τουλάχιστον υπό αμφισβήτηση.
Η ΜΚΟ με την οποία ήρθε σε επαφή ο Μιχάλης πριν ξεκινήσει το ταξίδι του και με την οποία συμφώνησε να συνεργαστεί στην Ζανζιβάρη φάνηκε πως δεν ήταν πολύ καλά οργανωμένη. Η βοήθεια που του παρείχαν ώστε να προσαρμοστεί στα καινούργια για αυτόν δεδομένα δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδανική. Τα γραφεία της οργάνωσης βρίσκονται σε μια περιοχή περίπου 1μιση ώρα μακριά από την πόλη, σημείο στο οποίο έφτασε μόνος παρότι ήταν σε ένα τελείως πρωτόγνωρο σκηνικό για αυτόν. Οι υποδομές ήταν ανεπαρκείς, καθώς στο δωμάτιο στο οποίο αρχικά τον τοποθέτησαν υπήρχε ένα στρώμα και δεν υπήρχε ρεύμα και νερό (φυσικά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει μια οργάνωση σε αυτή την χώρα για την έλλειψη υποδομών). Η αρχική συμφωνία που υπήρξε ήταν να εργαστεί ο Μιχαήλος σε ένα νοσοκομείο βρεφών και γυναικών. Τελικά, όταν έφτασε εκεί κατάλαβε πως η συνεννόηση της ΜΚΟ με το νοσοκομείο δεν ήταν η πρέπουσα, καθώς η συγκεκριμένη κλινική δεν τον δέχτηκε ως εθελοντή και αναγκάστηκαν με την ΜΚΟ να ψάξουν για έναν νέο χώρο στον οποίο θα μπορούσε να εργαστεί. Αυτός ο χώρος βρέθηκε σχετικά άμεσα και ήταν μία ψυχιατρική κλινική στην πόλη της Ζανζιβάρης. Για καλή του τύχη κατάφερε να αλλάξει και κατάλυμα και να μεταφερθεί πιο κοντά στον χώρο εργασίας του, σε ένα σπίτι όπου τον φιλοξένησε μία ηλικιωμένη ευγενέστατη κυρία, η οποία δεν μιλούσε αγγλικά, παρά μόνο σουαχίλι (ο σκόπελος της γλώσσας θα εμφανιζόταν φυσικά πάρα πολλές φορές μπροστά του σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού του, είτε σε χώρους εργασίας είτε εκτός αυτών). Έπειτα από μία ακόμα τυπική γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία όπως και οι περισσότερες που χρειάστηκε να κάνει δεν φάνηκε να έχει κάποιο αντίκτυπο ή αναγκαιότητα, άρχισε την εθελοντική του εργασία στην ψυχιατρική κλινική.
Η περιγραφή της κατάστασης που επικρατούσε στην κλινική μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Συνθήκες και υπηρεσίες εντελώς ακατάλληλες, τόσο για τους ασθενείς που επισκέπτονται την κλινική για βοήθεια όσο και για τους μόνιμους τροφίμους. Πέραν του διευθυντή της κλινικής κανένας άλλος εργαζόμενος δεν έχει εκπαίδευση πάνω στην ψυχιατρική, παρά μόνο εμπειρική γνώση. Επιπλέον, υπήρχε μόνο ένας γιατρός ο οποίος μιλούσε αγγλικά και με τον οποίο ο Μιχάλης μπορούσε να συνεργαστεί ώστε να υπερβεί το εμπόδιο της γλώσσας ανάμεσα σε αυτόν και τους ασθενείς. Ο συγκεκριμένος γιατρός καταλαβαίνοντας τις γνώσεις και την εκπαίδευση του Μιχάλη πάνω στο αντικείμενο εκτίμησε σε μεγάλο βαθμό τηνβοήθεια και τις υποδείξεις του.
Μια γενικότερη πρακτική που υπήρχε σε αυτή την κλινική ήταν η χορήγηση φαρμάκων καταστολής στους ασθενείς χωρίς εξέταση των ιδιαίτερων αναγκών του καθενός, καθώς δεν υπήρχαν οι κατάλληλες γνώσεις και υποδομές. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ιατρικές γνώσεις για να καταλάβει τις δυσάρεστες επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει μία τέτοια πρακτική στους ασθενείς. Θλιβερό είναι και το γεγονός πως οι μόνιμοι τρόφιμοι της κλινικής βρισκόντουσαν όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, χωρίς χωριστά δωμάτια. Η κατάσταση αυτή, η ύπαρξη δηλαδή πολλών ψυχικά ασθενών ατόμων στον ίδιο χώρο μπορεί να προκαλέσει (και προκαλεί) πολλά προβλήματα και οδηγεί τους ασθενείς σε βιαιότητες πάσης φύσεως μεταξύ τους, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο το βιοτικό τους επίπεδο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προβληματικής κατάστασης που επικρατεί και της σημαντικότητας που έχει η εθελοντική εργασία και η βοήθεια πολιτών ανεπτυγμένων χωρών σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί η περίπτωση ενός παιδιού ασθενή της κλινικής. Η μητέρα του παρατηρούσε πως το παιδί της δεν είναι ενεργητικό μέσα στην μέρα και δεν έχει όρεξη, και για αυτό τον λόγο επισκέφθηκαν για πολλοστή φορά την κλινική. Όλες τις προηγούμενες φορές χορηγήθηκαν φάρμακα χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό. Η πρώτη αντίδραση των εργαζομένων της κλινικής ήταν απλά να αυξηθεί η δοσολογία. Για καλή τύχη όμως του παιδιού και της οικογένειάς του, αυτή την φορά κατά την διάρκεια της εξέτασης υπήρχε στον χώρο και ο Μιχαήλος, ο οποίος με την εκπαίδευση και τις γνώσεις του άρχισε να αμφισβητεί την υπάρχουσα διάγνωση. Μετά από μερικές απλές ερωτήσεις στον ασθενή και την μητέρα του πρότεινε να γίνουν ορμονολογικές εξετάσεις στο νοσοκομείο της περιοχής. Τελικά είχε δίκιο καθώς το συγκεκριμένο παιδί έπασχε από ένα μεταβολικό σύνδρομο. Έτσι άλλαξε η θεραπεία του και γλύτωσε από ένα μέλλον πουπροδιαγραφόταν δυσοίωνο.
Η παραμονή του Μιχάλη στην Ζανζιβάρη διήρκησε μόνο λίγες βδομάδες. Ζητώντας του να κάνει μια ανασκόπηση αυτού του πρώτου σταθμού του ταξιδιού του και του έργου που εκτέλεσε εκεί μας αναφέρει πως θεωρεί ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός πως κατάφερε να βοηθήσει και να αλλάξει προς το καλύτερο την ζωή έστω και λίγων ανθρώπων από όσους το έχουν ανάγκη. Μπορεί οι δυσκολίες να ήταν αρκετές, όμως αυτά που κέρδισε από την προσφορά του και από το έργο που επιτέλεσε είναι αισθήματα αναντικατάστατα που θα θυμάται για πάντα. Μια εμπειρία ζωής με πολλά μαθήματα και εφόδια για το μέλλον. Αυτό που θα ήθελε να αλλάξει άμεσα είναι ο αριθμός των ατόμων που δραστηριοποιούνται σε δράσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Για αυτό μας στέλνει το δικό του μήνυμα και μας παροτρύνει να αρχίσουμε όλοι να κάνουμε ενέργειες προς βελτίωση του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Γιατί η πραγματική αλλαγή στην ζωή μας θα φανεί μόνο όταν δράσουμε όλοι μαζί συλλογικά. Ακόμα και οι απλές καθημερινές πράξεις καλοσύνης, στην πόλη που ζούμε, στον διπλανό ή τον γείτονά μας, σημαίνουν πολλά και μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Επόμενος σταθμός του ταξιδιού του, τον οποίο μας περιέγραψε είναι το Ιλμπόρου(Ilboru) στην Αρούσα της Τανζανίας.
Αμέσως μετά την εμπειρία του στην Ζανζιβάρη, ο Μιχαήλος ταξίδεψε στην Αρούσα της Τανζανίας, ώστε να εργαστεί και πάλι εθελοντικά σε ένα κοντινό χωριό, το Ιλμπόρου.
Εκεί παρότι και πάλι υπήρξαν δυσκολίες, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Από το κλίμα και τον καιρό, ο οποίος είναι πιο βροχερός από της Ζανζιβάρης στην οποία σχεδόν όλο το χρόνο υπάρχει μόνο μία εποχή (το καλοκαίρι), μέχρι την συνεργασία με την τοπική ΜΚΟ(facebook page τοπικής ΜΚΟ:https://www.facebook.com/thewhiterosengo/). Οι περιγραφές του καταπράσινου τοπίου από τον Μιχαήλο σίγουρα μας ταξίδεψαν και η εμπειρία του φάνηκε από τις περιγραφές πιο μεστή και αποδοτική σε σχέση με την προηγούμενη.
Στην νέα περιοχή που επισκέφθηκε ο τουρισμός δεν είναι το ίδιο ανεπτυγμένος. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε όμως πως οι διαφορές που μπόρεσε να διακρίνει στην κοινωνία φάνηκε να λειτουργούν υπέρ της. Μεγαλύτερη ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, λιγότερες αντιθέσεις μέσα στην ίδια την πόλη. Εντυπωσιακό πως μπορείς να συναντήσεις στην ίδια χώρα δύο εικόνες διαφορετικές και σε αρκετά σημεία σχεδόν αντίθετες.
Πολύ σημαντικό και το γεγονός πως η νέα ΜΚΟ με την οποία συνεργάστηκε στην περιοχή της Αρούσα ήταν εμφανώς πιο καλά οργανωμένη. Απασχολεί μεγαλύτερο αριθμό εθελοντών, καθένας από τους οποίους αναλαμβάνει συγκεκριμένες και προκαθορισμένες αρμοδιότητες ανάλογα με τις ικανότητές του. Κάθε εθελοντής φιλοξενείται σε σπίτια ντόπιων οικογενειών, πολύ φιλικών και ευχάριστων, παρά το γεγονός της γλωσσικής διαφωνίας. Το κλίμα συλλογικότητας και αλληλοβοήθειας που αναπτύσσεται βοηθάει την δημιουργία καλύτερων αποτελεσμάτων. Ο Μιχάλης σε αυτό τον σταθμό του ανάλαβε μέσω της συνεργαζόμενης ΜΚΟ καθήκοντα εκπαίδευσης μαθητών σε σχολεία, διδάσκοντας αγγλικά και επιστήμες. Όμως λόγω του καλού κλίματος που επικρατούσε και του πρόσφορου εδάφους πήρε την πρωτοβουλία να ενημερώσει μέσω σεμιναρίων τα παιδιά της τοπικής κοινότητας σε θέματα υγιεινής στα οποία χρειάζονται βοήθεια. Επίσης συχνά εξέταζε τα παιδιά του σχολείου όποτε υπήρχε η δυνατότητα αλλά εκτελούσε και χρέη ιατρού για όλο το χωριό στο οποίο κατοικούσε (τα απογεύματα αφού ολοκλήρωνε τις υποχρεώσεις του στο σχολείο).
Ζητώντας του να αξιολογήσει και τον δεύτερο σταθμό του ταξιδιού του, αλλά και να τον συγκρίνει με τον προηγούμενο η απάντηση που πήραμε δεν μας εξέπληξε. Η εμπειρία σε αυτή την νέα περιοχή απλά ήρθε για να προσθέσει ακόμα περισσότερα όμορφα συναισθήματα και αναμνήσεις. Φυσικά, όπως και στην Ζανζιβάρη, προβλήματα υπήρξαν. Αυτό στο οποίο όμως δίνει περισσότερη σημασία είναι τα οφέλη τα οποία αποκόμισε από αυτές τις εμπειρίες ως άνθρωπος. Το αίσθημα της ανιδιοτελούς προσφοράς δεν μπορεί να συγκριθεί με πολλά άλλα. Το γεγονός που διαφοροποίησε το έργο του στην Αρούσα σε σχέση με αυτή στην Ζανζιβάρη ήταν πως η καλύτερη οργάνωση της ΜΚΟ στην Αρούσα (ο Μιχάλης φυσικά αναφέρθηκε στην καλή πρόθεση και των δύο ΜΚΟ με τις οποίες συνεργάστηκε να βοηθήσουν την τοπική τους κοινωνία, δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε την διαφορά στην οργάνωση) λειτούργησε ωφέλιμα στο να προσφέρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο έργο. Να αφήσει πίσω του μία κληρονομιά για την τοπική κοινωνία, που ίσως σε εμάς να φαίνεται απλή, αλλά για περιοχές σαν αυτή είναι μείζονος σημασίας.
Το μήνυμα που μας ζήτησε ο Μιχάλης να περάσουμε προς τους αναγνώστες μας μετά το πέρας της συνέντευξης είναι πως όλοι μπορούμε να κάνουμε την διαφορά, είτε στην χώρα μας είτε σε άλλες χώρες. Το σημαντικότερο είναι να υπάρχει θέληση. Μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να είναι αναγκαίες ορισμένες υποδομές ή κάποια εξειδίκευση. Όμως όταν υπάρχει η διάθεση για προσφορά, πάντα θα υπάρχει κάποιος σε κάποιο σημείο του κόσμου που χρειάζεται την βοήθειά μας. Είτε χρειάζεται έναν γιατρό, είτε ένα δάσκαλο, είτε απλά κάποιον να του φτιάξει ένα πιάτο φαγητό ή να του πει μια καλή κουβέντα. Ανάγκες υπάρχουν, χρειαζόμαστε ανθρώπους με θέληση να βοηθήσουν.
Κλείνοντας, μας δίνει μία ακόμα παρότρυνση. Βγείτε έξω, εκτεθείτε, αφήστε πίσω την ζώνη ασφαλείας σας γιατί μόνο έτσι θα γνωρίσετε πραγματικά τον εαυτό σας και τις δυνατότητές σας. Και μόνο αν γνωρίσετε πραγματικά τον εαυτό σας θα καταφέρετε να κάνετε την διαφορά στον κόσμο γύρω σας.
Εμείς από την πλευρά μας, σαν goodcause.gr, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Μιχάλη που μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες του και θέλουμε να του ευχηθούμε κάθε τύχη στο μέλλον του. Χαιρόμαστε να γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι αλληλέγγυοι και ενεργούν προς το γενικότερο καλό με ανιδιοτέλεια και ήθος. Μακάρι η στάση του να γίνει παράδειγμα σε πολλούς από εμάς…
Δείτε το βίντεο που έφτιαξε ο Μιχάλης με ορισμένες από τις ευχάριστες στιγμές του ταξιδιού του:
Υ.Γ.:Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου έχουν τραβηχτεί από τον Μιχάλη Ι Λιοντήρη
1 σχόλιο:
MΙΧΑΛΗ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΖΩΗΣ.
Δημοσίευση σχολίου