H KAMΠΥΛΗ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ(1895-1972), ΓΑΛΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

ΠΟΙΗΜΑ:H KAMΠΥΛΗ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ» (1926)

 Ο Οδυσσέας Ελύτης έγραψε για τον Πώλ Έλυαρ:«Ό,τι γράφει φτάνει αμέσως στην καρδιά μας,μας χτυπάει κατάστηθα σαν κύμα ζωής άλλης βγαλμένης από το άθροισμα των πιο μαγικών ονείρων  μας».

Η μετάφραση από τα Γαλλικά έγινε από την Βαλυραία Ειρήνη Χειλά-Λινάρδου, καθηγήτριας Γαλλικών και μεταφράστριας. 

 Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι όπου πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Στο διάστημα 1907-1911 γράφτηκε στη Σχολή Κολμπέρ όπου πραγματοποίησε σπουδές, ωστόσο σε ηλικία περίπου 17 ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να τις διακόψει. Για δύο χρόνια, διέμεινε σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας όπου τελικά θεραπεύτηκε και αμέσως μετά, το 1914 κατατάχθηκε στον στρατό.

Το 1917 παντρεύτηκε την Helena Deluvina Diarkinoff, περισσότερο γνωστή ως Γκαλά, με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Την ίδια περίοδο δημοσίευε τα πρώτα του ποιήματα, αρχικά με τη συλλογή Το Χρέος και η Ανησυχία και αργότερα με τα Ποιήματα για την Ειρήνη (1918), τα οποία προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Ζαν Πωλάν, εκδότη της επιθεώρησης Spectateur. Παράλληλα, ο Ελυάρ γνωρίστηκε με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste. Παρέμεινε στις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού μέχρι το 1938.

Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, ως μέλος του κομμουνιστικού κόμματος.

Πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή. Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του υπερρεαλισμού.

                        

[H KAMΠΥΛΗ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ]

Η καμπύλη των ματιών σου περιζώνει την καρδιά μου,

Ειν΄ ένας  κύκλος χορού και γλυκύτητας,

Ένα φωτοστέφανο του χρόνου , ένα λίκνο νυχτερινό και σίγουρο,

Κι αν ξέχασα  ολ’  αυτά που  έχω ζήσει

Φταίνε τα μάτια σου που δε με πρόσεχαν πάντα.

Φύλλα της μέρας κι αφρός της δροσιάς

Καλάμια τ ανέμου,  χαμόγελα μοσχομυριστά

Φτερούγες που κρύβουν ένα κόσμο φωτεινό

Καράβια  ολόγιομα ουρανό και θάλασσα

Κυνηγοί  θορύβων και πηγές χρωμάτων

Μυρωδιές που αναδύονται μεσ ΄από χαραυγές

 Που’ χουν φωλιάσει στων αστεριών το αχυρένιο στρώμα

Όπως η μέρα κρέμεται απ’ την αγνότητα,

Έτσι κι ολόκληρο το σύμπαν κρέμεται απ τα παρθένα σου μάτια

Κι όλο το αίμα μου μες το βλέμμα τους κυλά.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :  ΡΕΝΑ ΧΕΙΛΑ - ΛΙΝΑΡΔΟΥ